Geri döndüm ve bunu ilk çıktığından beri defalarca okudum ve her seferinde sadece eğlendirmedim, bundan etkilenmedim. Dizinin içine daha fazla okumak ve sonra geriye bakmak için Rowling'in karakterlerini ne kadar gerçek yaşlandırdığını / olgunlaştırdığını görebilirsiniz. Harry burada gerçekten genç hissediyor. Arkadaşlarının ilkokul fotoğraflarına bakmak gibi bir şey. Sen "aww" ya gidersin ve onların kötü saç kesimlerine gül. Her ne kadar burada çoğunlukla sadece Harry için üzülüyorsun. Oğlum oldukça boktandı. Ama geri dönüp köklerini görmek, onun özel ya da bir yıldız olmadığını görmek çok güzel, bu serinin ne hakkında olduğu: kahramanların var olup olmadığı. Harry Potter'ı sevdiğim kadarıyla, diğerleri "anlama" göremediğinde bunu anlayabiliyorum. Şahsen, ben J.K. Rowling yazıyor. Sağladığı ayrıntı miktarını seviyorum, olup biten her şeyi bilmek hoşuma gidiyor, çünkü bu her şeyi benim için daha gerçek hissettiriyor (çünkü aksi halde bu sihirbazlık işini satın alma ihtimalim yüksek değil. Kolayca fantezim yok) ve çünkü ... Genelde yarattığı dünyayı seviyorum. Hogwarts'ı severim. Bu yüzden naber olduğunu bilmek istiyorum. Bazen komik ama şiirsel değil. Mükemmel bir ses arıyorsanız, burada bulamazsınız. Ve Harry Potter serisini bu kadar epik yapan şey, dizideki ilk iki veya üç kitabı okumaktan toplanamaz, çünkü dördüncü kitaba kadar inanılmaz bir formüle sahipler. Harry Dursley'lerde, Harry ayrılır, Harry Hogwarts'da gizemli ve potansiyel olarak tehlikeli bir şey olduğunu öğrenir, Harry gerçekten anlamamasına rağmen sorunu çözmeye çalışır, beceri eksikliğine rağmen başarmayı başarır, biter. Hastane kanadında ve Dumbledore, neler olduğunu ve neden aşağıya indiğini ve Harry'nin alnına ya da her neyle ilgili olduğunu bize söyleyen bir ya da iki bölümünü harcıyor. Hikayeler çok eğlenceli, ama Azkaban Tutsağı'nın sonunda tüm serinin böyle bitip bitmeyeceğini merak ediyorsun. Bu yüzden okumaya devam etmelisin. Çünkü öyle değil. Tamamen değişiyor ve bok kararıyor. Ne kadar hatalı karakter olduğunu görüyorsunuz. Her şeyin, dizinin başlangıcında olduğu gibi siyah beyaz, iyi ve kötü olmadığını görüyorsunuz. Ve bazı insanlar için üstesinden gelmek bir zorunluluk olsa da, onu SEVİYORUM, çünkü kitabı okuyorsun, Harry'nin kendi olayları hakkındaki anlayışını yansıtıyor. Düşünceleri başında basittir ve öyle görünüyor ki kitapların arsaları (ki buradaki karmaşıklıkları gözden kaçırmıyor. Profesör Quirrel olduğunu bilmiyordum ... sonra tekrar çözmekte berbatım) sırlar). Bu kitapların büyük zevkleri benim için, bu çok gerçek, çok farklı, çok İNSAN karakterlerinin ve seri ilerledikçe içlerinde gördüğünüz değişikliklerin yapımında yatıyor.
2019-12-16 01:58
